Η πιο πολύτιμη πραμάτεια. Ένα παραμύθι Jean-Claude Grumberg

 Ορίστε, αυτό είναι το μόνο πράγμα που αξίζει να υπάρχει

στις ιστορίες και στην αληθινή ζωή.

Η αγάπη,

η αγάπη που δίνουμε στα παιδιά, τα δικά μας και των άλλων.

Η αγάπη που κάνει, παρόλα όσα υπάρχουν και δεν υπάρχουν,

η αγάπη που κάνει τη ζωή να συνεχίζεται.

 Αυτό είναι το τέλος αλλά και το απόσταγμα της σύντομης αυτής ιστορίας, σκληρής κι αληθινής, που μας δίνεται από τον Γκρανμπέρ σε μορφή παραμυθιού. Γιατί σκληρή είναι κάθε ιστορία που αναφέρεται στη μεταφορά των Εβραίων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, με τα τρένα που όπως ξέρουμε ξεκινούσαν απ’ όλες τις χώρες της Ευρώπης ως «εμπορικά», μεταφέροντας «πραμάτειες».

Όμως δεν είναι το ύφος του παραμυθιού που κάνει πιο ανάλαφρη την τραγική αυτή ιστορία του πατέρα  που, με κόστος εκτός των άλλων το μίσος της γυναίκας του, "αναγκάζεται" από την απελπισία να πετάξει σαν ανεπιθύμητο δέμα το ένα από τα δυο δίδυμα νεογέννητά του έξω από το παράθυρο του τρένου, καθώς αυτό διέσχιζε από το στρατόπεδο του Ντρανσύ την Γαλλία για να φτάσει στην Γερμανία.

Ο συγγραφέας, γιος και εγγονός Εβραίων που εκτοπίστηκαν  από το συγκεκριμένο στρατόπεδο εμπνεύστηκε από τα πραγματικά ιστορικά γεγονότα για να δώσει ένα παραμύθι για μεγάλους, με φτωχό-ξυλοκόπο-που-δεν είχε-παιδιά, με γυναίκα-που θέλει-να κάνει-παιδιά, με φτώχεια, άγνοια και καρτερία. Αδρές γραμμές χωρίζουν το καλό απ το κακό όπως γίνεται συνήθως στον μυθικό λόγο, υπάρχουν όμως μεταστροφές, και μέσα απ’ τον πόνο και τις δυσκολίες προβάλλει πολλή-πολλή, απλή, φυσική και μεταφυσική αγάπη.

 Χριστίνα Παπαγγελή