Το να είσαι ο εαυτός σου
δεν είναι και κανένα τρομερό κατόρθωμα
Χαριτωμένο βιβλίο,
αλλά μετά από καιρό που το έπιασα για να γράψω την ανάρτηση, δεν θυμόμουν
τίποτα… Φαίνεται πολύ ενδιαφέρον και οικείο το θέμα μια και η κεντρική ηρωίδα
και αφηγήτρια είναι μια νεαρή κοπέλα, φοιτήτρια που σπουδάζει λογοτεχνία και
παράλληλα ψάχνει για δουλειά, μαθαίνοντας τον κόσμο. Το ενδιαφέρον αποκτά
κοινωνιολογική διάσταση γιατί είμαστε στην εποχή του πολέμου του Αφγανιστάν
(λίγο μετά την τραγωδία των δίδυμων πύργων) -θύμα του ο αδερφός της- και η
απασχόληση που βρήκε εντέλει η Τάσι (να φυλάει την Μαίρη- Έμμι, ένα μικρό
κοριτσάκι μαύρης καταγωγής, σε μια ασυνήθιστη οικογένεια) της δίνει την
ευκαιρία να κάνει πολλές διαπιστώσεις για τις διαφυλετικές σχέσεις στην Αμερική
του 21ου αιώνα. Η σύντομη σχέση της με τον Ρεινάλντο, (Βραζιλιάνος που εντέλει αποκαλύπτει ότι είναι
μουσουλμάνος ενταγμένος μάλλον στον αγώνα των… τζιχαντιστών!) δίνει μια ακόμα
διάσταση στο κεντρικό θέμα, ενώ η τραγική ιστορία του ζευγαριού που υιοθέτησε
την Μαίρη- Έμμι έχει και σεξιστικές προεκτάσεις.
Το γράψιμο της Moore έχει
μια εφηβική φρεσκάδα˙ έχεις έντονα την αίσθηση ότι παρακολουθείς τον τρόπο που
βιώνει τα γεγονότα μια νεαρή κοπέλα της εποχής της με ελεύθερο πνεύμα, με
περιέργεια, με ενδιαφέροντα - μοιάζει όμως λίγο με καλογραμμένη έκθεση. Είναι
έξυπνο, έχει καίριες παρατηρήσεις, πρωτότυπη ματιά αλλά δεν προχωρά σε βάθος,
ιδιαίτερα μέχρι το πρώτο μισό.
Χριστίνα Παπαγγελή
04Απρ09
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου