Σάββατο, Σεπτεμβρίου 27, 2014

Αιχμηρά αντικείμενα, Τζίλιαν Φλιν

Κλασικό αμερικανικό ψυχολογικό θρίλερ με αρκετά πρωτότυπη υπόθεση. Η ηρωίδα δημοσιογράφος Καμίλ Πρίκερ επιστρέφει μετά από χρόνια απουσίας στην  ιδιαίτερη πατρίδα της, το Γουίντ Γκαπ,  για να εξιχνιάσει και να καλύψει δημοσιογραφικά την παράξενη  δολοφονία δυο μικρών κοριτσιών (το παράδοξο είναι ότι αφαιρέθηκαν κι απ τα δυο μικρά κορίτσια, μετά θάνατον, όλα τα δόντια, δεν υπάρχει δε ίχνος κακοποίησης).
Από την αρχή φαίνεται ότι η χειραφετημένη Καμίλ είχε σοβαρούς  οικογενειακούς λόγους για να φύγει από τη γενέτειρά της. Η επιστροφή της ξυπνά μέσα της οδυνηρές απωθημένες μνήμες με επίκεντρο τη μητέρα της, τη νεκρή αδερφή της Μάτα, ενώ μαθαίνουμε ότι ο πραγματικός της πατέρας είναι άγνωστος∙  με τον άχρωμο πατριό της έχει αποκτήσει μια ετεροθαλή, πανέμορφη αλλά ελαφρώς προβληματική μικρή αδερφή, την Άμα. Παράλληλα, συναντά συμμαθητές, παλιούς φίλους κλπ που μας τους παρουσιάζει μέσα από το πρίσμα του παρελθόντος, δίνοντας μια ανάγλυφη εικόνα της ζωής στην πόλη της αλλά και των λόγων που την έκαναν να απομακρυνθεί.

Ένα απ τα κυρίαρχα θέματα του μυθιστορήματος είναι το κοριτσίστικο «bullying», που κορυφώνεται με τις σαδιστικές εκρήξεις της Άμας και της παρέας της, τεσσάρων εντυπωσιακών κοριτσιών που παλινδρομούν ανάμεσα στην προκλητική σεξουαλικά συμπεριφορά και την παιδικότητα. Καθώς όμως προχωρά η αφήγηση της ηρωίδας, καταλαβαίνουμε ότι και η ίδια πάσχει ψυχοπαθολογικά από κάποιο σύνδρομο που την έχει κάνει στο παρελθόν να χαράξει σε όλο της το κορμί διάφορες… λέξεις! Είναι το πρώτο σημάδι που έχει στα χέρια του ο αναγνώστης για να καταλάβει ότι η Καμίλ καλείται να καλύψει/αποκαλύψει ένα μυστήριο ψυχολογικής υφής.  «Η κατάδυση της Καμίλ στην προσωπική της κόλαση», όπως γράφει το οπισθόφυλλο, γίνεται αργά και διεισδυτικά, σε εξομολογητικό τόνο που αναλύει κάθε συναισθηματική πτυχή και κάθε σκέψη. Έτσι, ξεδιπλώνεται πολύ ξεκάθαρα η σχέση με τη μητέρα, με την αδερφή, αλλά κυρίως το σύνδρομο «Μινχάουζεν» που αποτελεί και το κλειδί του μυστηρίου, δίνοντας μια αξιοπρεπή απάντηση σε όλα τα ερωτήματα που έχουν τεθεί.
Χριστίνα Παπαγγελή 

4 σχόλια:

anagnostria είπε...

Πραγματικά, ένα καλό, ψυχολογικό θρίλερ, αγαπητή Χριστίνα. Το είχα διαβάσει προ καιρού και το θυμάμαι ακόμα, πράγμα που δεν συμβαίνει με όλα τα βιβλία, ιδίως τα αστυνομικά. Χαίρομαι που έγινες πιο συνοπτική στις παρουσιάσεις σου.

Χριστίνα Παπαγγελή είπε...

Ευχαριστώ πολύ, anagnostria. Όμως... δεν έγινα πιο συνοπτική. Δεν έχει και πολλά να πει κανείς, ιδιαίτερα για ένα αστυνομικό μυθιστόρημα όπου δεν είναι μάλιστα σκόπιμο να αποκαλύπτεις το μυστήριο! Το βιβλίο για το οποίο γράφω τώρα έχει πάνω από 3000 λέξεις! Ξέρω ότι είναι πολύ κουραστικό αυτό για τους αναγνώστες, αλλά το μοναδικό κριτήριό μου είναι αυτά που θα θελα να θυμάμαι...

Ράνια Νίκα είπε...

Κριτική αστυνομικού μυθιστορήματος στην οποία αποκαλύπτεται η ΛΥΣΗ του μυστηρίου πρώτη φορά διαβάζω. Πραγματικά εντυπωσιακό!

Χριστίνα Παπαγγελή είπε...

Ράνια, θα είχες δίκιο να εντυπωσιάζεσαι, αλλά ομολογώ ότι τώρα που ξαναδιάβασα την ανά
ρτησή μου (δεν θυμόμουν καθόλου το βιβλίο),δεν κατάλαβα καθόλου ποια είναι η λύση, παρά φυσικά, πολύ έμμεσα!!!