tag:blogger.com,1999:blog-2588422417895573421.post87121285941936411..comments2024-02-20T22:47:55.310+02:00Comments on ανάγνωση: 705 λέξεις για το «σαν τα τρελά πουλιά» της Μαρίας Ιορδανίδουλεξεις και αναγνωσειςhttp://www.blogger.com/profile/01479985056336159918noreply@blogger.comBlogger5125tag:blogger.com,1999:blog-2588422417895573421.post-32036100725217589572009-03-11T20:29:00.000+02:002009-03-11T20:29:00.000+02:00Δυστυχώς δε μπορώ να βοηθήσω. Δε θυμάμαι να έχει σ...Δυστυχώς δε μπορώ να βοηθήσω. Δε θυμάμαι να έχει σαφή χρονική αναφορά στο βιβλίο (που ήταν δανεικό). <BR/>Υπάρχει βέβαια και το ζήτημα αν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι για την ακρίβεια των αυτοβιογραφικών στοιχείων (αν και η Ιορδανίδου μάλλον δε μεταπλάθει σε φανταστικό όσα θυμάται).Vasilis Simeonidishttps://www.blogger.com/profile/00413807135358984733noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2588422417895573421.post-53549697125537580852009-03-11T17:50:00.000+02:002009-03-11T17:50:00.000+02:00Παρακαλώ μια "μικροϊστορική" βοήθεια: Ποια χρονιά ...Παρακαλώ μια "μικροϊστορική" βοήθεια: Ποια χρονιά η Άννα (η Μαρία Ιορδανίδου) άρχισε δουλειά στη Σοβιετική πρεσβεία αφότου επέστρεψε στην Αθήνα; Θα σας είμαι υπόχρεος!<BR/>ΔάφνοςAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2588422417895573421.post-69446427990759133422008-11-22T19:37:00.000+02:002008-11-22T19:37:00.000+02:00και εκ των υστέρων νομίζω ότι πρέπει να προσθέσω, ...και εκ των υστέρων νομίζω ότι πρέπει να προσθέσω, χωρίς σχόλια, την αναφορά σε δυο σημεία του βιβλίου που τα νιώθω να «λειτουργούν» μέσα μου. <BR/><BR/>Στη σελ. 42 η φράση που ξεκινά το 8ο κεφάλαιο είναι η εξής: «Η τύχη, λένε οι Κινέζοι, χτυπά στη γελαστή την πόρτα...». <BR/><BR/>Στη σελίδα 127 οι φράσεις: «καλό κορίτσι, αλαφρόϊσκιο» και «καλός άνθρωπος, δε λέω, μα βαρύς είναι ο ίσκιος του», (κρίσεις της Κλειώς για την παραδουλεύτρα και το γαμπρό της).Vasilis Simeonidishttps://www.blogger.com/profile/00413807135358984733noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2588422417895573421.post-45290320613730848362008-11-22T19:31:00.000+02:002008-11-22T19:31:00.000+02:00Τα έχουμε ξαναπεί, κυπ. Ναι αλλά νιώθω να χρωστάω ...Τα έχουμε ξαναπεί, κυπ. Ναι αλλά νιώθω να χρωστάω στην ελληνική λογοτεχνία. Καθώς ήμουν προσανατολισμένος σε άλλα..., έχω αφήσει ανοιχτούς λογαριασμούς. Η Μαρία Ιορδανίδου με κέρδισε όχι τόσο για τη λογοτεχνική απόλαυση που προσφέρει αλλά για το μωσαϊκό που συνθέτει. Αυτό ταιριάζει με τα ενδιαφέροντά μου. Το ιστορικό μια μικροϊστορικό φόντο των βιβλίων της.Vasilis Simeonidishttps://www.blogger.com/profile/00413807135358984733noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2588422417895573421.post-91685016291222921562008-11-22T13:13:00.000+02:002008-11-22T13:13:00.000+02:00Συμφωνώ με την προσέγγιση σου, τα έχουμε ξαναπεί ά...Συμφωνώ με την προσέγγιση σου, τα έχουμε ξαναπεί άλλωστε για την Ιορδανίδου.<BR/>Υπάρχει αίσθηση συνάφειας με την Αριάγνη, αν και στην τριλογία του Τσίρκα έχω επιστρέψει τόσες φορές αναγνωστικά που δεν το έχω κάνει με κανένα άλλο βιβλίο Έλληνα συγγραφέα.Κ.Υ.Π. WALKINGhttps://www.blogger.com/profile/09544317695848415907noreply@blogger.com