Πρόκειται για ένα από
τα λίγα αστυνομικά μυθιστορήματα που έγραψε ο Ιρλανδός συγγραφέας Τζον Μπάνβιλ
με το όνομα Μπέντζαμιν Μπλακ, και με τον γνωστό, από προηγούμενο μυθιστόρημα
ήρωά του στο ρόλο του «ντέτεκτιβ», τον Δουβλινέζο παθολόγο Κουίρκ.
Κουρασμένος από τις
προηγούμενες τραγικές του περιπέτειες (πράγμα που μας προσελκύει να διαβάσουμε
το προηγούμενο βιβλίο του, Ο διπλός
θάνατος της Κριστίν Φολς) και απρόθυμος να μπλεχτεί σε νέες υποθέσεις, ο
Κουίρκ δέχεται την επίσκεψη ενός παλιού συμμαθητή του, του Μπίλι Χαντ, του
οποίου η γυναίκα αυτοκτόνησε κάτω από ανεξιχνίαστες συνθήκες. Η μόνη δέσμευση
του Κουίρκ είναι να καταθέσει, ως ιατροδικαστής, χωρίς να γίνει νεκροψία. Να
κουκουλωθεί, δηλαδή, η υπόθεση με τη γνωμάτευση ότι πρόκειται για αυτοκτονία.
Κι αυτό από μόνο του, βέβαια, αποτελεί ένα μυστήριο προς επίλυση. Επιπλέον,
όμως, ο Κουίρκ πρόσεξε το μικροσκοπικό
σημάδι από την τρυπούλα στο μέσα μέρος του κατάλευκου αριστερού της μπράτσου.
Έτσι, ο ήρωάς μας εξαναγκάζεται
ηθικά να ξετυλίξει το νήμα ενός μυστηρίου, στο οποίο μάλιστα κατά σύμπτωση
εμπλέκεται και η κόρη του, με την οποία η σχέση είναι κάπως διαταραγμένη. Το
μυστήριο της απροσδόκητης αυτοκτονίας αφορά μια όμορφη γυναίκα ταπεινής
καταγωγής (ήξερε πως ήταν πολύ ωραία για
τις Πολυκατοικίες) που παντρεύτηκε μεν τον κατά πολύ μεγαλύτερό της «ξενέρωτο»
Μπίλι Χαντ, αλλά σαγηνεύτηκε κυριολεκτικά από την προσωπικότητα του Δόκτορα
Κρόιτς, ενός μυστηριώδους τύπου που δήλωνε «πνευματικός θεραπευτής». Ο
συγγραφέας περιγράφει πολύ πειστικά όλον αυτόν το δρόμο της σαγήνης που
παγίδεψε την Ντίρντρι, ή αλλιώς Λόρα Σουάν, (εξ ου και ο τίτλος «Ασημένιος
κύκνος», που είναι και το όνομα του σαλονιού ομορφιάς που άνοιξε η Ντίρντρι). Δεν
είχε όμως ερωτικές σχέσεις με τον Κρόιτς, αλλά με τον Λέσλι, έναν απροσδιόριστης
ηθικής τύπο, με τον οποίο διατηρούσε το σαλόνι ομορφιάς. Οι σκηνές ερωτισμού
είναι μαγευτικές, η ντροπαλή Ντίρντρι ανοίγεται σε φαντασιώσεις παροξυσμικές
και η ψυχική ένταση δείχνει ότι βιώνει ένα βαθύ και μοναδικό έρωτα.
Πάντοτε ντρεπότανε για το σώμα της, φανταζόταν ότι γι
αυτό έφταιγε το ότι μεγάλωσε στις Πολυκατοικίες, όπου έπρεπε να κοιμάται στο
δωμάτιο των γονιών της ακόμα κι όταν δεν ήταν πια παιδί, χωρίς να μπορεί να
μείνει μόνη πουθενά, ούτε καν στην τουαλέτα, αφού ο πατέρας της δεν έφτιαχνε
την κλειδαριά, που είχε σπάσει πριν από τόσο πολύ καιρό που κανείς δεν θυμόταν.
(…) Ναι, αυτό το μέρος που την είχε πάει ο Λέσλι ήταν
διαφορετικό, ένα μέρος που δεν ήξερε ότι υπήρχε, κι όμως με κάποιον τρόπο δεν της
φαινόταν καθόλου ξένο. Ήταν σαν ένα μέρος όπου είχε πάει στην παιδική της ηλικία
και το είχε ξεχάσει και στο οποίο είχε τώρα επιστρέψει ξαφνικά, αναπάντεχα. Ήταν
ένα κράμα επιπόλαιης προσδοκίας και εύθυμου τρόμου, που έκανε το δέρμα της να
τσούζει και τη φωνή της βραχνή.
Έχει ενδιαφέρον κανείς
να παρακολουθεί τον τρόπο που λειτουργούν τα κυκλώματα εκμετάλλευσης και
εκβιασμού, τα οποία ανατέμνει ο Μπάνβιλ με μεγάλη μαστοριά, και τα οποία δίνουν
την απάντηση στο μυστήριο του θανάτου της Λόρα. Ο εκβιασμός αφορά φωτογραφίες
άσεμνου περιεχομένου, και η διαφθορά διαβρώνει τις σχέσεις των δύο ανδρών
(Κρόιτς- Λέσλι) οδηγώντας τους σε νέους εκβιασμούς και εγκληματικές ενέργειες. Διαβρώνει
και τη σχέση της Λόρα με τον Λέσλι, εφόσον την εγκαταλείπει ξαφνικά:
Ξαφνικά σχεδόν δεν την ήξερε- θα μπορούσε να είναι μια
άγνωστη, μια υπηρέτρια που νοικοκύρευε το δωμάτιο ή μια άστεγη που είχε μπει
περιπλανώμενη από το δρόμο.
Είναι παράξενος ο τρόπος που έχουν τα πράγματα να
διαλύονται, ενόσω ένα κορμί εξακολουθεί να είναι ευδαιμονικά ανίδεο για τα τι
συμβαίνει. Είχε εξαντλήσει ό, τι ήταν από αυτήν χωρίς να το ξέρει, και τώρα
είχε τελειώσει. Θα ακολουθούσε η συνηθισμένη αναστάτωση, κλάματα και παρακάλια,
φωνές και αλληλοκατηγορίες, όμως δε θα διαρκούσαν και πολύ. Ήταν παλιά καραβάνα
στο να τελειώνει καταστάσεις.
Το τέλος όμως είναι απροσδόκητο και η κάθαρση
ικανοποιεί τον αναγνώστη.
Χριστίνα Παπαγγελή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου