363 λέξεις για το Περιμένοντας τον Άγγελο του Ρόντρικ Μπήτον

Πρόκειται για μια ακαδημαϊκή και τεκμηριωμένη βιογραφία του Γιώργου Σεφέρη. Ουδέτερη οπτική που καταγράφει τις πτυχές της ζωής του ποιητή. Μοιάζει πλήρης αλλά η παράλληλη ανάγνωση της βιογραφίας που εξέδωσε ο Πιτσιλίδης το 2000 ίσως δείχνει ότι ο Μπήτον εστιάζοντας στη σχέση του Σεφέρη με τη Μάρω υποβαθμίζει το ρόλο του ποιητή κατά τη διάρκεια της μεταξικής δικτατορίας στη διεύθυνση λογοκρισίας του Υπουργείου Τύπου και Τουρισμού.
Η λεπτομερέστατη πολλές φορές αναφορά στα γεγονότα και στις πτυχές της καθημερινότητας γίνεται κουραστική. Η βιογραφία «κάνει κοιλιά» και δε φαίνεται καμιά σκοπιμότητα αυτής της διεξοδικής παράθεσης στοιχείων και τεκμηριώσεων είτε αυτό αφορά την προσωπική, είτε τη δημόσια παρουσία του Σεφέρη. Αυτή η τήρηση των ακαδημαϊκών κανόνων γραφής κάνει το βιβλίο αξιόπιστο αλλά και «στεγνό», απωθητικό για κάποιον που δεν έχει συγκεκριμένο ενδιαφέρον να το διαβάσει.
Στοιχεία από την προσωπική ζωή του ποιητή αποκωδικοποιούν την ποίησή του με έναν άλλο τρόπο, απλό. Έτσι λόγιες ερμηνείες μοιάζουν εξεζητημένες όταν αποκαλύπτεται η «πηγή έμπνευσης», χωρίς βέβαια αυτό να τις καταργεί. Θυμάμαι πρόχειρα το Μιχάλη «που έφυγε μ’ ανοιχτές πληγές απ’ το νοσοκομείο» στον «Τελευταίο Σταθμό». Επίσης το βιβλίο είναι σαφές για το ρόλο που έπαιξε ο Κατσίμπαλης στα νεοελληνικά γράμματα και πιο συγκεκριμένα στην «χειραγώγηση» της λεγόμενης γενιάς του ’30.
Όπως κάθε βιογραφία η ιστορική και κοινωνική πραγματικότητα αποτελεί το φόντο και αυτό έχει τη δική του αξία. Έτσι ο 20ος αιώνας φωτίζεται μέσα από τη ζωή του ποιητή και σε σχέση μ’ αυτόν.
Πιο συγκεκριμένα: Η ζωή στα Βουρλά και στη Σκάλα. Το Παρίσι της δεκαετίας 1920, το καθεστώς της δικτατορίας Μεταξά, η εξόριστη κυβέρνηση κατά τη διάρκεια της κατοχής, η διπλωματική καριέρα του ποιητή και η ζωή του στην Κορυτσά, στην Άγκυρα, στην Πραιτόρια ή αργότερα στο Λονδίνο. Η Κύπρος είναι ένα κλειδί για τη ζωή και την ποίηση του Σεφέρη. Βλέπουμε την ιστορία της μέσα από τα μάτια του ποιητή καθώς ο Μπήτον αναφέρεται στο ρόλο που αυτός έπαιξε στα ταξίδια του στην Κύπρο και στο ρόλο του στις διαπραγματεύσεις σε Νέα Υόρκη, Ζυρίχη και Λονδίνο. Το νόμπελ και πως ο Σεφέρης κέρδισε τη διεθνή καταξίωση. Η δικτατορία των συνταγματαρχών και η περίφημη δήλωση του ποιητή ως έναυσμα για να εκδηλωθούν και άλλοι άνθρωποι των γραμμάτων.
Να σημειώσω την πολύ καλή παράλληλη κριτική παρουσίαση του Δημοσθένη Κούρτοβικ στα Νέα: http://www.tanea.gr/Article.aspx?d=20071013&nid=4330455&sn=Βιβλιοδρόμιο&spid=1363