Χαϊδεμένου Φιλιώ, «Τρεις αιώνες μια ζωή»

Πρόκειται για τη γνωστή γιαγιά, 107 –σήμερα – χρονών, που αφηγείται τα βιώματά της από τη ζωή στα Βουρλά αλλά και απ’ τα γεγονότα της Μικρασιατικής καταστροφής, όπως τα έζησε. Οι αναμνήσεις αυτές, είτε από την ειρηνική και ειδυλλιακή ζωή την εποχή της ειρήνης, είτε από τα γεγονότα της καταστροφής, είναι συγκλονιστικές από μόνες τους κι έχουν ενδιαφέρον γιατί η προφορικότητα διασώζει τον βιωματικό χαρακτήρα και εύκολα ο αναγνώστης ταυτίζεται και συμπάσχει.
Ασφαλώς δεν πρόκειται γι αυτό που λέμε «λογοτεχνία». Δεν ξεφεύγει δηλαδή καθό-λου από την προφορικότητα και την καταγραφή των λόγων μιας συνέντευξης, από την αναφορικότητα της γλώσσας κάποιου που μιλά σ’ ένα μικρόφωνο. Δεν υπάρχει «οπτική γωνία», χωρίς να σημαίνει ότι η έλλειψη οπτικής γωνίας δεν είναι … οπτική γωνία!